تأثیر کورکومین بر علائم سندرم قبل از قاعدگی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سو کور

تاریخ دریافت 07/07/1394 تاریخ پذیرش 10/09/1394 پیش زمینه و هدف: سندرم قبل از قاعدگی را اغلب زنان در سنین باروری تجربه می کنند. این سندرم ترکیبی از تغییرات خلقی، جسمی و رفتاری است که با ارتباطات خانوادگی و فعالیت های اجتماعی تداخل می کند. روش های مختلفی برای درمان این سندرم مطرح شده و یکی از این روش ها استفاده از گیاهان دارویی است. این مطالعه باهدف تعیین تأثیر کورکومین بر شدت علائم سندرم قبل از قاعدگی انجام شد. مواد و روش کار: در این کارآزمایی بالینی دو سو کور، 70 نفر از دانشجویان دارای علائم pms به صورت تصادفی به دو گروه دریافت کننده کورکومین و دارونما تقسیم شدند. مبتلایان روزانه دو کپسول از هفت روز قبل از قاعدگی تا 3 روز پس از قاعدگی به مدت 3 سیکل دریافت کردند و پرسشنامه ثبت علائم روزانه تکمیل شد. داده های قبل از مداخله و 1، 2 و 3 سیکل پس از مداخله توسط آزمون های آنالیز واریانس اندازه گیری های مکرر و تی مستقل تجزیه وتحلیل شدند. جهت تجزیه وتحلیل از نرم افزار 18–spss استفاده شد و  p<0/05 معنی دار تلقی شد. یافته ها: قبل از مداخله دو گروه ازنظر میانگین امتیازات علائم pms تفاوت معنی دار آماری نداشتند (گروه کورکومین39/1±103/6 و گروه دارونما 44/6±106/7 و p=0/77)؛ اما پس 1، 2 و 3 سیکل مداخله تفاوت میانگین امتیازات علائم pms بین گروه ها معنی دار بود (در گروه دارونما به ترتیب 40/13±93/72،49/13±91/36 و 50/49±91/45 بود و در گروه کورکومین به ترتیب 22/6±53/5،19/1±42/1 و6/11±7/29) (p<0/0001). بحث و نتیجه گیری: کورکومین در کاهش شدت علائم خلقی، رفتاری و جسمانی سندرم قبل از قاعدگی مؤثر است و استفاده از آن در درمان این سندرم پیشنهاد می شود.